متن خبر:
برنامه ریزی برای اوقات فراغت
از آنجا که وزارت آموزش و پرورش مهم ترین دستگاهی است که در تعلیم و تربیت نسل های کودک و نوجوان فعالیت دارد ، می بایست نقشی چشمگیر هم در سیاست گذاری و مدیریت غنی سازی اوقات فراغت کودکان ، نوجوانان و جوانان داشته باشد و به عنوان محور پویای فعالیت برای غنی سازی اوقات فراغت مطرح و شناخته شود . به منظور پیشگیری از موازی کاری ، اتلاف وقت وهزینه ، گسترش بی میلی و بی اعتمادی به فعالیتهای مشارکتی در نوجوانان و هدر دادن مبلغ شهریه ها در این میان ، ضروری است که نهادهای مختلف مسئول، با هماهنگی و تدوین اهدافی مشترک ، در جهت غنی کردن و سلامت هر چه بیشتر اوقات فراغت همه قشرهای اجتماع همدوش و هدفمند حرکت نمایند . از سویی چگونگی سپری نمودن اوقات فراغت افراد به عواملی چون سن ، طبقه اجتماعی و توان مالی ، نیازهای روحی و عاطفی و همچنین سلیقه و روش زندگی افراد هم بستگی دارد . در این میان برنامه ریزی برای اوقات فراغت فرزندان به معنای قرار دادن آنها در چارچوب و کلیشه ی از قبل طراحی شده و فرستادن آنها از کلاسی به کلاس دیگر و تزریق خستگی و انتظارات بی پایان والدین به آنها نیست . اگر فرد بعد از گذراندن اوقات فراغتش احساس افزایش تجارب بصری و فکری نماید و به شادکامی و انبساط خاطر برسد ، یقینا برنامه ای مثمر ثمر داشته است ، ولی چنانچه دچار دلسردی ، کوفتگی ، بی حوصلگی و استرس و اضطراب در طول برنامه و یکنواختی و آزردگی خاطر شود ، فراغتش در واقع شکنجه روحی و روانی بوده است .
اوقات فراغت مثبت ، همواره حاوی اهداف نهان نامحسوس است که کمترین آنها شاید حصول آرامش محسوس فکری برای ادامه مسیر زندگی و پیرو آن انسجام روحی و تعمق و رشد فکری ، اخلاقی و شخصیتی است . ای بسا که انتخاب گاه به گاه تنهایی به اختیار کودک در گوشه ای به دلخواه او و غرق شدنش در رویاهای کودکی ، نوعی از برنامه ریزی است ، چراکه پدر ومادر آگاه از جوانب تعلیم وتربیت ، به نیکی می دانند که رویا پردازی کودکان در تعیین هدف و برنامه ریزی آنها در آینده ، نقشی پررنگ ایفا می نماید .
انسان ها در رویای خویش آرزوها و علایقشان را دنبال می کنند و جالب تر اینکه پاسخ بیشتر سوالات و راه حل مشکلات خود را به هنگام فراغت واستراحت و رها سازی روح وروانشان از مشغولیات و دوندگی های روزمره می یابند ، چنانکه بزرگترین دانشمندان و فیلسوفان تاریخ ، درست در زمان فراغت خود و خارج از محدوده آزمایشگاه ها و مراکز ویِژه علمی ، به مهم ترین کشف خود دست یافته اند . مثال : نیوتن گاه استراحت در زیر درخت سیب با افتادن سیبی به سمت زمین و طرح این پرسش که چرا سیب رو به بالا نرفت ، قانون جاذبه زمین و ارشمیدس گاه استحمام ونشستن در تشت آب به قانون جرم حجمی ماده و فرانکلین گاه بادبادک بازی و توجه به جرقه رعد وبرق در آسمان ، به وجود الکتریسیته پی برد و ادیسون در دنیای کودکی وقتی از مدرسه اخراج شد ، جرقه اختراع برق و...... به ذهنش خطور کرد .
اوقات فراغت کودکان نیز خالی از این تعاریف و فرصت ها نیست . اوقات فراغت اوقات بیکاری نیست ، بلکه در حقیقت فرصتی است تا بچه ها کارهایی را که دوست دارند با نظارت غیر مستقیم والدین انجام دهند . بگذارید کودکان کودکی کنند که هیچ موجود زنده ای به اندازه کودک آدمی ، آماده تربیت شدن نیست و به همان میزان ، هیچ موجودی به اندازه کودک آدمی از تربیت آسیب پذیر نیست .